یک حــــرفهایی می مــاند بیـــخ” گلـــوی” آدم …
می مــاند و فــریـــاد هم نمی شـــود …
بــغض هم نمی شـــود …
بــغض یــــواشکی حتی …
بغض آخـــر شـــب توی رختخــــواب که با اشــــک آرام نمی شــــود حتی …
می ماند بیــــخ” گلـــوی” آدم ، هیــــچ چیـــزی نمی شـــود…
اصلا می ماند و یک خنـــده هایی را ،
یک لـــذت هایی را کمـــرنگ می کنـــد ، می مانـــد …
و سایــــه می اندازد روی هــــر چه بعــد از این !
************************************
پی نوشت:
دیـگه به همه چــیز شَــک دارم…
وقتی تـــو به دوســــت داشــتـنِ مـن یـــقیـن داشتی
و بـی بـــهانـه رفــتی… !
دیدگاهتان را بنویسید