من در میان خودم تنها نشسته ام

تنها نشسته ام

تنها تر از غمی

که تو قلبت

از آن شکست

تنها شکسته ام.

در کنج تنهایی من غنچه های غم بیبوته می کند

در گوشه ی دو چشم غمینم طفیل نم گلبوته می کند.

غم می خورد همه بودم -هرآنچه هست- این غم کجا نشست؟

این غم که بود و نبودش  از آن توست این دل کجا شکست؟

در خود شکسته ام:

آن غم که بود و نبودش  برای توست.

اینجا نشسته ام :

اینجا که سایه سایه وجودش از آن توست.

تنها گسسته ام

تنها تر از همیشه

این من به یاد توست.

غم در دو چشم من فریاد می کند

دل در وجود من ، بی تاب می تپد

آن هم به یاد توست…

غم در وجود من  بیبوته کرده است

سرشار از تهی

خالی ز هر چه هست

هستم به یاد تو

آن کس که هست و  هست

هرجا به یاد تو –

با این غم عمیق

با این نمای نم

با این دو چشم غم انگیز پرملال

با این وجود شکسته به بار غم-

می خواندت به نام

این دل که می تپد

ان هم برای توست.